✿✿آلما دخمل مامان و باباش ✿✿

  دخترم کفش های مادرت را نپوش! تلاش تو برای بزرگ شدنت غمگینم میکند... دنیای بزرگترها آنقدر بزرگ است که گاهی خودت در آن گم میشوی... آنقدر بزرگ که  برای جا شدن در قلب آدم هایش  گاهی مجبور میشوی خودت را کوچک کنی.... کودک بمان کوچک بمان.... من در بزرگ شدنم دردهایی را دیدم که کوچک کرد بزرگ شدنم را......   ...

. ﺩﻭ ﻗﺪﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺑﻪ ﯾﻐﻤﺎ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﻧﮓ ِ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺯ ﮐﻒ ِ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺮﻭﺩ ﻫﺮﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺨﺖ ﮔﻮﺍﺭﺍﯾﺶ ﺑﺎﺩ ...... ﺩﻝ ِ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﻮﻗﯽ ﭘﯽ ِ ﯾﻠﺪﺍ ﺑﺮﻭﺩ؟ ﮔﻠﻪ ﻫﺎﺭﺍﺑﮕﺬﺍﺭ! ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﺭﺍﺑﺲ ﻛﻦ! ﺗﺎﺑﺠﻨﺒﻴﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ !! ﻣﻬﺮﺩﻳﺪﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﭼﺸﻢ ﮔﺬﺷﺖ .... ﻳﺎﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺟﺪﻳﺪ !! ﺑﺎﺯﻛﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﻋﻴﺪ !! ﺍﻳﻦ ﺷﺘﺎﺏ ﻋﻤﺮﺍﺳﺖ ... ﻣﻦ ﻭﺗﻮﺑﺎﻭﺭﻣﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ !! ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻛﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﻡ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ... ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻌﺮﻛﻪ ﻫﻤﺖ ﻣﺎﺳﺖ ...ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ ... ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺪﻫﺪ؛ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺪﻫﺪ؛ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﺖ ﺑﺪﻫﺪ؛ ...

    امروز.... آرزو دارم  فاصله نباشد میان شما و تمام احساس های خوبتان  شما باشید و ... عشق باشد و ... یک دنیا سلامتی ! و ... " امضای خدا پای تمام آرزوهایتان" ... عیدتان مبارک  

  دخترکم: هرگز، منتظر "فردای خیالی "نباش! سهمت را از" شادی زندگی "،همین امروز بگیر. فراموش نکن "مقصد"، همیشه جایی در "انتهای مسیر" نیست! "مقصد" لذت بردن از قدمهاییست، که بر میداریم... ...