وقتی که می آیی...

وقتی که می آیی، سلام ها ساده می شوند و نگاه ها، بی آلایش.

وقتی که می آیی، ثانیه ها در گرسنگی و تشنگی آدم ها، با حس قشنگی می گذرند.

با آمدن تو، روزنه امیدی بر عصیان آدم ها گشوده می شود و غنچه بندگی ها، گُل می کند. مَفَرّی از هیاهوها و سیاهی ها به سوی نور پیدا می شود؛

گریزی به سوی کهکشان عرش؛ گریزی به سوی خدا.

با آمدن تو، همه جا سبز می شود، همه آسمانی می شوند و همه چیز بوی خدا می گیرد